Zet mij tussen een stel vijftigplus toerders met oude stalen fietsen met opzetsturen, en ik lijk een hele snelle renner. Zet met tussen het startersveld van het District Kampioenschap Tijdrijden Zuid-Holland, en ik verschrompel tot een armzalig miezerig rennertje. Â Negenenzestig renners reden drie rondjes in Lisse (de nieuwelingen deden er twee) en slechts drie minderjarige pubers (op waarschijnlijk duidelijk minderwaardig materiaal) reden langzamer. De rest maakte gehakt van mij en mijn tijd.
Bij de amateurs van het B garnituur viel het gelukkig wel mee. Ik werd vijfde en daarmee laatste, maar op 19,41 seconde van het podium. Een podium dat mij overigens met trots vervuld. Â Mijn tijdritvrienden en clubgenoten VDB en De Zigeuner werden respectievelijk tweede en derde.
Met 303 Watt gemiddeld, en 39,21 kilometer per uur tel ik op dit bochtige parcours tel ik voorlopig m’n zegeningen. De weg omhoog is ingezet. Wellicht wordt het nog wat dit seizoen. En anders is er altijd nog 2011…
De ‘race van de waarheid’, zeggen ze. Toch? Da’s precies mijn ‘bedenking’ tegen dat tijdrijden. Geef mij maar de ‘mythe’, het ‘toeval’ en het ‘spelletje’.
Anderzijds: ‘t is natuurlijk wel deftig afzien. Ook als je ‘ns een paar seconden (tsss…) langzamer rijdt. En afzien is mooi. Blijf je geven, blijf genieten. Dan gaat die ellendige klok vanzelf iets langzamer lopen. Je hebt nog zeeën van tijd!
Ach, je mag er zondag ook even van genieten. Van de ‘waarheid’. Vast veel plezier.
[...] rondemiss geregeld om de prijswinnaars de huldigen. Vorig jaar was het DK voor mij nog een lesje in nederigheid met een laatste plaats, en ook voor vandaag koesterde ik weinig [...]